Immunoblot ekspresji STING w komórkach HEK293FT transfekowanych dzikim typem i V155M STING (reprezentatywnym dla 3 niezależnych doświadczeń). Nieprawidłowa lokalizacja wewnątrzkomórkowa STING w komórkach od pacjenta III-2. Następnie przeanalizowaliśmy lokalizację wewnątrzkomórkową STING w fibroblastach z probanda i kontrolę za pomocą mikroskopu konfokalnego (ryc. 3). W stanie stacjonarnym STING zlokalizowane są głównie w Golgiego iw okołojądrowych punkcikowatych pęcherzykach pacjentów fibroblastów (Figura 3C i Dodatkowa Figura 5). Zgłoszono, że taka lokalizacja odpowiada aktywacji STING (9). W przeciwieństwie do tego, STING był jednolicie wyrażany w cytoplazmie kontrolnych fibroblastów (Figura 3A). Po aktywacji 2 ^ 3c-gGAMP zmutowany STING pozostawał umiejscowiony w Golgiego i pęcherzykach okołojądrowych (Figura 3D), podczas gdy STING typu dzikiego był głównie obserwowany w tych ostatnich strukturach (Figura 3B). Odkrycia te wskazują, że mutant STING jest prawdopodobnie aktywowany in vivo w komórkach pacjenta niezależnie od dodania liganda i że istnieje ograniczona tylko dalsza aktywacja po stymulacji 2. 3 (3-GAMPAMP. Ryc. 3 Wewnątrzkomórkowa lokalizacja st. V155M STING. Lokalizacja STING w pierwotnych fibroblastach ocenianych za pomocą mikroskopii konfokalnej. (A) Zdrowa kontrola i (C) fibroblasty pacjenta (III-2) w stanie stacjonarnym. (B) Zdrowa kontrola i (D) fibroblasty pacjenta (III-2) po 8-godzinnej stymulacji 4 .g / ml 2 3 (3-cGAMP. Obrazy są reprezentatywne dla 3 niezależnych eksperymentów. Pasek skali: 15 .m. Skutki funkcjonalne mutanta V155M STING. Wiadomo, że aktywacja STING indukuje wytwarzanie IFN typu I poprzez fosforylację TBK-1 i fosforylację IRF3 (9). W celu zbadania konsekwencji funkcjonalnych wariantu V155M STING oceniano ekspresję transkryptów 6 genów, o których wiadomo, że są nadmiernie wyrażane w PBMC pacjentów z AGS (IFI44L, SIGLEC1, RSAD2, IFI27, IFIT1 i ISG15) (17). Pozytywne kontrole wytworzono przez traktowanie zdrowych kontrolnych PBMC za pomocą IFN-y. (1000 U / ml) przez 6 godzin (18). PBMC od pacjenta (III-2) i jej dziadka (I-4) wykazywały nadekspresję wszystkich 6 badanych genów w porównaniu z kontrolnymi PBMC i PBMC od zdrowej matki (II-4) (Suplementowa Figura 2). Podobną nadekspresję obserwowano również w komórkach T inaktywowanych in vitro (Suplementowa Figura 3). Przeciwnie, zestaw genów regulowanych przez IFNy nie pochodzący od typu I pozostawał normalnie eksprymowany w krwi obwodowej w porównaniu z próbkami kontrolnymi (dodatkowa Figura 4). Wyniki te sugerują, że komórki z wariantem V155M spontanicznie eksprymują IFN typu I. W związku z tym stwierdzono, że aktywność IFN w surowicy typu I była podwyższona we krwi pacjenta (III-2). Łącznie podane tutaj wyniki sugerują wzmocnienie funkcji wynikające z wariantu V155M
[podobne: jak dobrze dobrać stanik, poradnia ortopedyczna bydgoszcz, wyprawka dla niemowlaka lista ]
[hasła pokrewne: leczenie nietrzymania moczu, pieczenie przy oddawaniu moczu u mężczyzn, ubezpieczenia turystyczne pzu ]
