Cukrzyca typu 2 dotyka 9,6% dorosłych w Stanach Zjednoczonych i ponad 200 milionów ludzi na całym świecie. Cukrzyca może być wyniszczającą chorobą, ale teraz można ją leczyć za pomocą dziewięciu klas zatwierdzonych leków (insuliny, sulfonylomoczniki, glinidy, biguanidy, inhibitory a-glukozydazy, tiazolidynodiony, mimetyki peptydów glukagonopodobnych, mimetyki amyliny i inhibitory peptydazy dipeptydylowej 4). ), oprócz diety i ćwiczeń fizycznych. Wybór leku, który należy podać pacjentowi, zależy od jego skuteczności, a także dostępności, kosztów, bezpieczeństwa, tolerancji i wygody. Medycyna spersonalizowana obiecuje ścieżkę indywidualnie zoptymalizowanych wyborów terapeutycznych, ale realizacja tej obietnicy będzie wymagać bardziej kompleksowej charakterystyki reakcji na choroby i leki. W tym wydaniu JCI, Shu et al. dokonać znacznego postępu, integrując różnorodne dane potwierdzające hipotezę, że zmienność genetyczna w transporterze kationu organicznego (OCT1) wpływa na odpowiedź na szeroko stosowaną metforminę biguanidu (patrz odnośny artykuł od strony 1422). Omawiamy metforminę, OCT1, farmakogenetykę oraz to, w jaki sposób integracyjna genomika może zmienić nasze rozumienie i leczenie cukrzycy. Dlaczego warto badać farmakogenetykę odpowiedzi na leki. Zmienność odpowiedzi na lek, w odniesieniu do skuteczności, tolerancji i bezpieczeństwa, jest poważnym problemem dla większości leków. Cukrzyca, podobnie jak inne złożone choroby, jest produktem wielu genów współdziałających z czynnikami środowiskowymi. Te interakcje wpływają na wiele ścieżek, a nawet całe sieci sygnalizacyjne w sposób powodujący choroby. Obietnica spersonalizowanej medycyny polega na tym, że tę złożoność można rozróżnić, aby udoskonalić definicję choroby, zidentyfikować podtypy choroby i ostatecznie zdefiniować biomarkery zdolne do rozróżnienia między pacjentami, którzy najbardziej mogą odnieść korzyści z konkretnego leczenia, a tymi, którzy nie odpowiadają lub nie doświadczyć zdarzeń niepożądanych. Jednym z podejść do tego problemu jest podjęcie badań farmakogenetycznych w celu zidentyfikowania zmian DNA w określonych genach, które są związane z reakcją na leczenie (Figura 1A). Odnotowano wiele sukcesów przy użyciu tego prostego podejścia genetycznego, szczególnie w odniesieniu do genów kodujących enzymy metabolizujące leki, takie jak cytochrom P450 (1). Inne udane przykłady obejmują identyfikację wariantów kompleksu reduktazy epoksydowej genu witaminy K, podjednostka (VKORC1, cel antykoagulantowej warfaryny), związanej ze skutecznym dawkowaniem warfaryny (2) i zmiennością choroby Niemanna-Picka, typ C1, genopodobny 1NPC1L1), związany z odpowiedzią na leczenie ezetymibem, inhibitorem wychwytu cholesterolu (3). Rycina Wyjaśnienie złożoności odpowiedzi na lek
[patrz też: mazurek kajmakowy przepis, pielęgnacja włosów blond, sztyblety do jazdy konnej ]
[przypisy: szpital bonifratrów w łodzi, olej kokosowy rafinowany czy nierafinowany, róbmy swoje ]
